Bazen dilim damağım kurur... Nefes almayı hakkım değil sayarım… Kalbim sıkışır, yüreğim koca dağlara sıkışmış gibi… Yüreğim çırpınır, isminin eksikliğiyle… Tüm bedenime ceza vermişçesine,
Her hücrem yokluğunu ayrı ayrı yaşar kendince… Dilimin ucuna gelip; bir türlü sese dönüşmeyen isminin,
Sevginin acısını yaşatırım varlığıma… Sana söyleyemediğim, içimde biriken onca güzel şeyi,
Kendime dermansız dert gibi salarım… Oysa varlığınla hayat bulmuştu hepsi, Acıdan uzak dokunuşlarınla değer kazanmıştı… Sana baktıkça ağlamayı unutmuştu gözlerim, Sana dokundukça sağlığına şükür etmişti ellerim, Kokunda kayboldukça tatmıştı bedenim güzel olan her şeyi… İsminin eksik kaldığı her an, yaşamak da eksik sanki… Öylesine var olmuş ve öylesine yaşıyorum sanki…
Benzer sıkıcılığa sahip yazılar:
Aşk Şiirleri
Keyifsiz Şiirler
Platonik Şiirler
Sevgiliye Şiirler
Şiir