Zaman her derde devadır. Bizleri daima “zamanla geçer” sözüyle avundurdular... Gerçekten öyle miydi peki, zamanla geçiyor muydu acılar veya can acıtanlar? Ben hiç şahit olmadım “Zamanla acılarım bitti” diyen insanlara her zaman başka acılara yelken açıyorlardı aksine. Zaman geçtikçe karakterler değişiyor ama acılar hep aynıydı. Sadece acının geldiği insanlardı farklı olan. O halde neden zaman diyorlardı ki? Aşkın çok mu ihtiyacı vardı zamana? Yoksa sadece sığınacak bir şey bulamayanların tek sığınağı mıydı zaman?
İnsanlar hep gerçeğin arkasındaki sırrı görmekten mahrumdurlar. Bunun sebebi ise genelde vurdumduymaz bir yapıya sahip olmaları. Onlar için sorunun nasıl çözüldüğünün bir önemi yok, çözüldüyse olay bitmiştir. İşte zaman kavramı da aynı böyledir. Yanlış anlaşılmasın ben zamana gerek yok demiyorum ama bana göre insan zamandan daha önemlidir.
Yani zaman istediği kadar değişsin, istekleri, arzuları ve de düşünceleri değişmeyen bir insan için işe yarar mı zaman? İnsan değişmeyi istemedikten sonra zamanın hiçbir anlamı yoktur. Bu yüzden zamanla geçer yerine, değişirsen geçer cümlesini ilke edinmeliyiz. Unutmamak gerekir ki intihar edenler de olayın hemen ardından değil zamanla alırlar intihar kararını çünkü değişmeyi kabul etmez düşüncelerinin kendisini bitirmesine izin verirler.
“Umarım bir gün anlarız:
Aşk zamanla değil,
Düşünmeyi bilen insanlarla güzel…”