En ağır aşk acılarını bile atlatan insanlar var ama bizler genelde küçücük anlaşmazlıklarda bile ölüyoruz zannediyoruz. Sonra da el bebek gül bebek yetiştik sözüne kızıyoruz. Sahi merak ettiniz mi hiç? Sevgilisini veya eşini kaybeden insanlar var bu hayatta, nasıl tekrar tutunuyorlar hayata?
Sanırım bu insanları sadece onların yaşadığı duyguları yaşayarak anlayabiliriz. Kaybettiğimiz kim olursa olsun hiçbir zaman hayat bitmez, ilk sıralar bunu kendimize anlatamayız ama sonraları her şeye alıştığımız gibi bunlara da alışmak zorunda kalırız. Devam eden bir hayatta ezilmek insanın isteyebileceği en son şeydir, belki de bu yüzden her insan yeni umutlara yelken açar. Yeni insanları hayatına alır, yeni bir düzen kurarlar çünkü can tatlıdır ve ölenle ölünmez…
İnsanları yeni umutları ayakta tutar…