Büyüdüğünün farkına var artık. Nasıl mı? Kolay kolay pes eden insanlardan olma mesela. Aklına geldiğinde seni üzen insanları düşünme, üzülmek istesen bile üzülme artık. Boş ver, geçiştir ve umursama. Mutlaka bir yerlerde adı geçecek, onu hiç tanımamışsın gibi davran hatta o ismi taşıyan birini tanıyıp tanımadığını bile hatırlama. Bırak canını yakan insanlar, canlarının yanacağı günü beklesinler. Duygusuz ol birazda öyle her duygusal ana kanma. Duygularını tamamen yitirdiğinden de emin ol… Çünkü büyüdükten sonra mutlu olmanın tek yolu bu…
“Duygularını yitirmeden büyüme çocuk,
Çok acı çekiyorsun…”
Güzel bir yazı olmuş. "Kolay kolay pes etmeme" kısmına tamamen katılıyorum. "Duygularını tamamen yitirme" konusundansa çok emin değilim. Duygularımız değil mi bizi insan yapan diye sormadan edemiyorum.
YanıtlaSil