Yeni Düzenimle Ben

Gazi ilin kırsal bir semtinde gelmişim dünyaya. Saçlar siyah, kaşlar siyah tanımına en iyi uyanlardanım, ben de bildiğiniz siyahım işte. :) Başlarda kabullenemezdim bu durumu, siyah olmayı, aslında siyah da denilmez çoğu zaman. Ya esmer tenli derler kibarca ya da kara derler argo bir tabir ile. Şimdilerde barışığım kendimle, bu nedenle de her şey olmasa da birçok şey yolunda.

İlk defa, “Anadolu kızlarının %60’ı esmer erkeklerden hoşlanıyor” haberini okuduğumda barıştım kendimle. Düşünüyordum, “Allah bilir yerimde olmak isteyen kaç kişi var.” İşte o gün bugündür düşünmeyi de seviyorum; ta ki imkânsızlığı öğrenene kadar. İlk defa ilkokulda âşık oldum ben, böylece imkânsızlığı da çocuk yaşta öğrenmiş oldum. Anlayacağınız düşünmeyi de çok sevemedim. Sonrasında lisede aslında her şeyin o kadar imkânsız olmadığını, üniversitede ise aşk denen şeyin o kadar da umursanacak bir şey olmadığını öğrendim. Bunları neden mi yazdım; hiç. Sadece eğitim durumumu rutin bir şekilde yazmak istemedim. Ancak bu demek değil ki yazdıklarım gerçek değil.

Şimdilerde yirmili yaşlardayım. Bu yaşta bir insan ne kadar yazabilir ki sorusu gelebilir aklınıza ancak bu mantıkla düşündüğünüzde çok küçük yaşta büyük icatları olan dâhiler nasıl inandırıcı gelebilir ki insana? Veya bu mantıkla düşündüğünüzde yaşı ilerlemiş insanların her şeyi bilmeleri gerekmez mi?

Yazdıklarımın çok iddialı oluşundan değil, sadece her konuda bilgi işe yaramaz, yaş da işe yaramaz?  Bazen sadece tecrübeye ihtiyacımız vardır ve sanırım ortaokulda aşk ile tanışan biri olarak bu bende biraz var. Anlamanın en iyi yolu kitabı okumanız sanırım. :)

Hayatta bir şeylerin yolunda gitmesini istiyorsak,

Hayatımızdan önce kendimiz düzene girmeliyiz…